Ochotka przynętowa i zanętowa

 Ochotka  przynętowa i zanętowa


   W zależności od zasobności możemy pozyskiwać ją przy użyciu zwykłego sitka. Pamiętam całkiem niedawno, kiedy na rybki wybierałem się nie mając ochotki. Wystarczyło zajechać na pobliską rzeczkę i w odpowiednim miejscu przy brzegu zaczerpnąć sitkiem trochę mułu i przepłukać.

Żyje  najczęściej w strumieniach, potoczkach i o wodzie zanieczyszczonej, wolno płynącej i dnie mulistym. Dotyczy to także płytkich, zamulonych części jezior i stawów. Osiąga rozmiary ok. 15-20mm długości i średnicy 1,5-2,5mm.

Pozyskiwanie:

Największy problem związany jest ze znalezieniem miejsca z odpowiednią ilością larw. Jeśli z jednego płukania macie kilkanaście ochotek to ta praca nie ma sensu. Niestety nie ma żadnych reguł, które pozwoliły by na szybkie zlokalizowanie takiego miejsca. Pozostaje tylko szukać we własnym zakresie lub wkupić się w łaski kogoś kto takie miejsca zna. Jedyną wskazówką jest to, że ochotka występuje w mule (wszelkiego rodzaju zakola, zatoczki i zwolnienia nurtu) ale nie jest to gwarantem występowania jej w znacznej, wystarczającej ilości.

W zależności od zasobności możemy pozyskiwać ją przy użyciu zwykłego sitka (np. takie z kuchni do przesiewania mąki o oczkach 2mm). Pamiętam, całkiem niedawno, kiedy na rybki wybierałem się nie mając ochotki. Wystarczyło zajechać na pobliską rzeczkę i w odpowiednim miejscu przy brzegu zaczerpnąć sitkiem trochę mułu i przepłukać. Ilość, którą uzyskiwałem wystarczała na cały dzień wędkowania.

Niestety przy tak dużej presji wędkarskiej i ingerencji człowieka w środowisko, miejsc zasobnych w ochotkę jest coraz mniej. Powszechnym obecnie sposobem pozyskiwania ochotki jest kopanie. Musimy zaopatrzyć się w odpowiednio zagiętą szuflę na długim drągu, sito lub np. firankę o oczkach ok.3mm o rozmiarach 1,5×1,5m, pojemnik na ochotkę oraz wodery lub spodniobuty gdy mamy zamiar wchodzić do wody.

Jeśli ochotka jest w zasięgu, nabieramy łopatą muł i kładziemy na rozpostartą firankę lub duże sito. Następnie zawartość płuczemy w wodzie. Gdy na sicie zostaną patyki, liście i inne, możemy rozpocząć wybieranie ochotki. Oczywiście ma to sens, gdy potrzebujemy jej niewiele, ponieważ wybieranie jest czasochłonne i mało wydajne. W ten sposób uzyskamy ochotkę przeznaczoną do wędkowania, nie oczyszczoną. Wybierając nie jesteśmy w stanie całkowicie odseparować patyków i innych zanieczyszczeń.

Jeśli natomiast chcemy mieć większą ilość czystej ochotki dodatkowo potrzebna będzie nam duża kuweta z dopasowanym do niej sitem, tak by po włożeniu sita do kuwety, było ono zanurzone w wodzie. Wszystkie czynności wykonujemy jak poprzednio. Po wypłukaniu mułu wsypujemy zawartość na sito. Ochotka reaguje na światło i będzie chciała przedostać się na dno kuwety. Musimy uzbroić się w cierpliwość i poczekać. Gdy larwy przejdą przez sito, wodę z kuwety wraz z ochotką przelewamy na sitko o oczkach (ok. 0,5mm)  przez które nie jest w stanie się wydostać. W ten sposób uzyskujemy czystą ochotkę zanętową.

Jeszcze jedna uwaga. Pamiętajmy, o cyklu rozrodczym ochotki. W pewnych okresach ,larwa przepoczwarza się w nimfę, podpływa do powierzchni wody, następnie następuje wylinka i zamienia się w owad dorosły. Dla nas oznacza to, że miejsce pozyskiwania larw jest puste. Dlatego ciężko będzie znale?ć miejsce jednakowo zasobne przez cały rok. Stosunkowo najłatwiej i najwięcej miejsc występowania można określić wczesną wiosną, mniej więcej do maja.

Przetrzymywanie:

W dobrej kondycji ochotkę zanętową można przetrzymywać do 10-u dni. W tym celu ochotkę należy podzielić na mniejsze porcje. Przykładowo litr ochotki dzielimy na trzy porcje i wykładamy na podwójnie złożoną, zwilżoną gazetę na płaszczy?nie ok. 40x20cm. Pamiętajmy by rozkładać maksymalnie cienką warstwę larw a gazetę zwilżać spryskiwaczem. Przetrzymujemy ją w temperaturze 3-5’C. Tak przygotowane pakiety nie mogą leżeć na sobie. Papier musi być cały czas wilgotny a ochotka ma mieć dostęp powietrza. Do przechowywania ochotki wykorzystujemy gazety o czarno-białym druku i złej jakości papieru. Papier kredowy oraz kolorowe czasopisma są niewłaściwe.  Wskazane jest także przechowywanie mniejszych ilości (haczykowej) wśród odpadów z których wybieramy larwy, w ligninie, gazie, papierze toaletowym lekko zwilżone lub ziemi i torfie o pH neutralnym (ok.6-7pH).

Transport:

Do przewożenia ochotki możemy użyć przenośnej lodówki turystycznej ze specjalnymi wkładami lub pudła styropianowego. Wkłady z zamrożoną wodą (w plastykowych butelkach) owijamy gazetą i umieszczamy na dnie, tak by woda osadzająca się na zimnej powierzchni butelek nie moczyła pakietów z ochotką. Poszczególne pakiety dobrze jest umieścić na specjalnie przygotowanym stelażu (jeden nad drugim) tak by do siebie nie przylegały. Lodówka powinna mieć szczelne i pewne zamknięcie. Niska temperatura 3-5’C będzie utrzymywać się do 12 godzin.

O ochotce, odmianach jej pozyskiwania i przechowywania można by pisać wiele. Myślę, że pewne podstawowe czynności zostały przedstawione w sposób jasny i zrozumiały. Największe doświadczenie uzyskuje się przez próby … dlatego w celu zweryfikowania swoich umiejętności zapraszam nad wodę.

Z wędkarskim pozdrowieniem Tomcat