Karaś

   Ogromna odporność na niekorzystne warunki pozwala mu żyć w każdej niemal wodzie. Karaś (Carassius carassius) unika jedynie górskich strumieni i rzek o bystrym prądzie i kamienistym dnie.

Najczęściej zasiedla stojące, dobrze nagrzewające się płytkie wody, silnie porośnięte i zamulone, jeziora typu karasiowego i linowo-szczupakowe, stawy, glinianki, wyrobiska torfowe, kanały, sadzawki a nawet oczka bagienne. W biegu rzek – krainę leszcza; zatoki, starorzecza, rozlewiska nizinne, zbiorniki zaporowe.

Karaś ma ciało bocznie spłaszczone, mocno wydłużone i wygrzbiecone, pokryte dużą, lu?no obsadzoną łuską. Pysk mały, położony końcowo, bez wąsów. Płetwa ogonowa lekko wcięta, grzbietowa długa o zaokrąglonych (w odróżnienia od karpia, z którym karaś bywa często mylony) krawędziach. Grzbiet ciemny, brunatny, boki brązowozłociste z miedzianym połyskiem, brzuch jaśniejszy. Płetwy parzyste, u nasady czerwonawe. Dojrzewa w 2-3 (samce), 3-4 (samice) roku życia. Tarło w maju i czerwcu przy temperaturze wody 20-22 stopnie C., grupowe, na ogrzanych płyciznach wśród przybrzeżnych szuwarów. Ikra przykleja się do roślin.

Karaś pływa powoli, w chwili zagrożenia nie ucieka, lecz zagrzebuje się w dnie. Jest bardzo żywotny, wytrzymuje deficyty tlenu, zanieczyszczenia wody, bardzo wysoką (powyżej 30 C) i bardzo niską (zamarzanie) temperaturę wody. W dużym zagęszczeniu tworzy skarłowaciałe populacje. Rośnie bardzo wolno, rzadko osiąga długość 35-40 cm i 1-1,5 kg masy ciała.

Jak złowić: Spławik lub grunt. Przynęta to głównie czerwone robaki, białe robaki, ale i również: kukurydza, ciasta, ziemniaki. Najlepiej jakby przynęta znajdowała się tuż nad dnem. Zacinać należy natychmiast po zatopieniu lub prowadzeniu spławika.

Wymiar ochronny: nie ma

Okres ochronny: nie ma
Normy medalowe:

Karaś:

złoty – 2 kg, srebrny – 1,5 kg, brązowy – 1,2 kg

Karaś srebrzysty:

złoty – 2 kg, srebrny – 1,5 kg, brązowy – 1,2 kg

Rekord Polski:

Karaś: 3,9 kg

Karaś srebrzysty: 3,4 kg